Dorien Knockaert belichtte in een schitterende reeks ‘Van boer tot bord’ voor De Standaard in augustus ondermeer onze rundvleesproductie. Daarbij komt ook specialist Leo Fiems van het ILVO aan het woord. Hij doorprikt de mooipraterij waaraan Boer & Tuinder van 19 juli – opnieuw reagerend op Wervels Cerrado-actie – nog volop meedoet. We zetten de twee artikels naast elkaar.

 

LETTERLIJK

Soja: niemand wil de schuld

Een van de heikele kwes­ties in de Europese veeteelt is de soja die onze koeien, kippen en varkens van eiwit­ten moet voorzien. Die wordt ingevoerd uit Zuid-­Amerika en voor de teelt ervan is al veel regenwoud gekapt. Veel veeboeren vinden er geen graten in, omdat het geen

hele sojabonen zijn, maar schroot, het restproduct dat overblijft na het persen van sojaolie. Eigenlijk is het een soort afvalverwerking, luidt hun argument.

‘Vroeger was het inderdaad een restproduct’, zegt Leo Fiems, de veevoerspecialist van het Instituut voor Land­bouw­- en Visserijonderzoek, ‘omdat er toen wereldwijd meer vraag was naar sojaolie voor menselijke consumptie dan naar schroot voor vee­voer. Maar intussen neemt de vraag naar schroot toe, terwijl de vraag naar olie af­neemt. In de voedingsindus­trie heeft koolzaadolie de so­jaolie verdrongen.’ Een van de redenen waarom de voedingsindustrie in Eu­ropa sojaolie mijdt, is dat een groot deel van de geïm­porteerde soja genetisch ge­modificeerd is. Voor ons vee­voer is een reeks succesvolle ggo-­rassen in de Europese Unie toegelaten, voor onze voeding niet. ‘Voor runderen is soja wel minder prominent dan voor varkens en kippen’, zegt Fiems. ‘Ze hebben een heel andere spijsvertering en ha­len ook eiwitten uit schroot van lijnzaad, koolzaad en palmpitten, en tegenwoordig ook vaak uit het restproduct van bio­ethanolproductie. En uit gras, natuurlijk.’

 

Bron: De Standaard 3 augustus 2013

 

Gebruik van bestendig sojaschroot vermindert soja-import

Sommige maatschappelijke drukkingsgroepen protesteren steeds vaker tegen de toenemende import van soja voor gebruik in veevoeding. Vaak vergeet men echter dat zelfgeteeld gras nog steeds de belangrijkste eiwitbron is op melkveebedrijven. Ruim 45% van de oppervlakte in Vlaanderen bestaat zelfs uit grasland. Bovendien wordt aan melkkoeien alleen sojaschroot vervoederd, wat in de praktijk neerkomt om recuperatie van een nevenstroom uit de voedingsindustrie.

De vakgroep Melkvee gaf ILVO de opdracht om na te gaan of de melkveehouderij haar afhankelijkheid van soja-import kan verminderen. […] Proeven werden opgezet om het effect na te gaan van een verhoogde bestendigheid van het soja-eiwit in de pens. […] Uit de proeven blijkt dat het sojaverbruik fors verminderd kan worden, zonder in te boeten op de dierlijke prestaties. Door het sojaverbruik te beperken kan je bovendien de voederkostprijs drukken.

 

Bron: Boer&Tuinder ,19 juli 2013

(Noot van de Wervelredactie: een melkveerantsoen zonder soja vind je op één van de meest bezochte pagina’s van onze website: wervel.be/melkveerantsoen)