Ga naar de inhoud
Gunter Royen & Vlaamse overheid - quid?

Pioniers op de kapblok

Zoals Wervel in 2009 al waarschuwde: boeren hebben geen schrik van bomen, maar van het beleid. Het feit dat het Agentschap Landbouw & Visserij de 50-bomen-grens deed sneuvelen voor de aanplant van bomenrijen op gras- of akkerland in het kader van agroforestry was dan ook positief. Vlaanderen was daarmee in vergelijking met andere Europese landen zelfs voorloper.

 

Na het invoeren van de steunmaatregel twee jaar nadien, kwamen er duidelijke engagementen om de juridische obstakels voor agroforestry zo snel mogelijk weg te werken, zoals ook de adviesraden SALV en MINA gezamenlijk bepleitten.  Het Bosdecreet werd  aangepast, met bijvoorbeeld als gevolg dat het Agentschap Natuur en Bos (ANB) aangaf een 500-tal hectare agroforestry uit de toepassing van het Bosdecreet te hebben gehaald.

Zoals bijvoorbeeld de al ettelijke jaren als permanent grasland aangegeven ruim 33 hectare van Gunter Royen, zoogkoeienhouder uit Borgloon. Hij kreeg van ANB een brief met de melding dat deze percelen voor ANB als agroforestry beschouwd werden. Even later controleerde het Agentschap Landbouw en Visserij (ALV) zijn percelen. Hij kreeg te horen dat hij zijn premies verloor op die percelen. Dezelfde overheid gaf aan Gunter nu dus via twee administraties volstrekt onverzoenbare feiten: het is agroforestry (ANB) en het is geen agroforestry (ALV).

Mijn premies worden afgepakt omdat er meer dan 50 bomen staan

Om begrijpelijke redenen, schreef Gunter een boze lezersbrief  de 50-bomenregel die het weekblad Landbouwleven op 15 maart 2013 publiceerde. “Mijn premies worden afgepakt omdat er meer dan 50 bomen staan”. Daarop schoot Wervel in actie en voerde via het kabinet en de administratie de druk op om voor dit beschamend staaltje kafka een oplossing te vinden. Het resultaat is helaas niet bevredigend. Gunter moet de ontvangen hectare-premies voor 2011 terugbetalen en zal die van 2012 nooit krijgen. Enkel voor 2013 werd ten dele een versoepeling toegepast en ontving hij de hectarepremies. Op terrein zelf bleef de realiteit al die jaren ongewijzigd. Gunter Royen doet niets anders dan een traditioneel beemdbeheer doorzetten van generatie op generatie.

Eigenaardig Vlaams beleid

Ironisch genoeg gebeurt dit net in het jaar dat Europa besliste de 50-bomenregel over boord te gooien; en vier jaar nadat Vlaanderen zelf de 50-bomenregel over boord heeft gegooid voor agroforestry! De situatie van boer Royen toont helaas aan dat het Vlaamse beleid met één hand nieuwe agroforestry wil subsidiëren, en tegelijk met de andere hand de bestaande pioniers bestraft als waren het fraudeurs. Ziet Vlaanderen door de bomen het bos niet meer? Of wordt de pioniers het gras voor de voeten weggemaaid?

Pioniers zijn nochtans belangrijk: ze demonstreren, kunnen bron zijn voor wetenschappelijk onderzoek en vooral  zijn ze mee met de algemene tendens van vergroening .

 

Jeroen Watté