Europa en Brazilië zijn met elkaar verbonden. De vleesconsumptie hier en de ontbossing daar hangen samen. Dat weet Luc Vankrunkelsven maar al te goed. Samen met Wervel bracht hij het tragische lot van de Cerrado in de aandacht. Nu reist Luc voor de 25^ste keer rond in Brazilië. Je kan hem en zijn indrukken daar op de voet volgen via zijn blogs.

Luc blogt vanuit en over Brazilië

“Zo landden we gisteren in Brasília. Brasília, de droom van begin jaren 60 van de twintigste eeuw. Een droom waarin geen plaats was voor armoede en arme mensen. Dat blijkt ondertussen sterk veranderd. We scheren over arme wijken van de voorsteden en dan plots over een rijkere wijk met ieder zijn zwembad. Ooit zag ik hetzelfde bij aankomst in Recife, in het droge Noord-Oosten. Wel bijzonder hier in de Cerrado, waar de watervoorziening jaar na jaar problematischer wordt, al heb je ondergronds een immense zee. O.a. de ‘Aquífero Guarani’ is zo één van de waterlagen, gevormd dankzij de grassen en struiken met hun diepe wortels en de bomen natuurlijk: doorsijpelen van water meer dan 45 miljoen jaar lang. De belangrijkste rivieren van Brazilië ontspringen hier in de buurt van Brasília. In de geteisterde Cerrado, het hart van Brazilië”.

Lees Ieder zijn zwembad in de sojawoestijn

“Binnen enkele dagen reis ik naar Pirenópolis. Daar heb je heel wat initiatieven, zoals ‘Oca da Terra’, een centrum van permacultuur en zoveel meer. Om nog niet te spreken van Wervel. Zo begon Wervel vanaf 2001 agroforestry van onder het stof te halen. Nu wordt dit stilaan door de Vlaamse overheid overgenomen en we vlechten mee aan een Europees netwerk. Braziliaanse initiatieven kunnen ons inspireren, ook al is het een gemakkelijker uitdaging in dit tropisch klimaat dan in het klimaat van Noord West Europa”.

Lees Spinnenwebben

“Onder president Lula kreeg Embrapa twee vleugels: een vleugel om de grootschalige exportlandbouw verder uit te bouwen én een kleiner vleugeltje om de Agricultura Familiar te ondersteunen. In het historisch overzicht, dat in Bolsonaro-tijden werd gemaakt, is daar niets van te merken. Embrapa werd dan ook de laatste jaren grondig geherstructureerd. Consequentie: de kleine vleugel werd compleet geamputeerd en de opgebouwde kennis van al die jaren wordt gewoon vergeten en vernietigd. Gezinslandbouw: out! Embrapa brengt vooral een succesverhaal, maar vergeet te vermelden dat er momenteel 60 miljoen hectares in degradatie zijn; deels richting verwoestijning. Anno 2021 was Brazilië verantwoordelijk voor 40 % van de wereldwijde ontbossing. En dan wordt de vernietiging van savannes, zoals de Cerrado, nog niet mee gerekend.”

Lees Van Embrapa, via de Belgische Ambassade naar Veadeiros