Ga naar de inhoud

Begin jaren ‘90, Wies De Troch werkt op het departement Landbouw als hij het boek “In Boerenhanden” van Herman Verbeeck te pakken krijgt. Een boek dat Wies aanspreekt wegens de correcte probleemstelling en heldere visie. Hij belt met de auteur en al snel valt de naam Luc Vankrunkelsven.

Handvest

Wies is zo een Wervelaar van het eerste uur. Het handvest van de Werkgroep voor Rechtvaardige en Verantwoordelijke Landbouw kwam van zijn hand. “Het was een analyse waarbij de onmenselijke aanpak van de sanering aangekaart werd: boeren die niet mee konden met de schaalvergroting werden aangezet om te stoppen. Door het beleid werden de multinationals langs input en outputzijde de winnaar, de boeren en eters bleven achter in hetzelfde schuitje.”

De grote lijnen zijn nog steeds dezelfde vreest Wies, maar het bewustzijn over het onrecht is wel sterk toegenomen. “Er zijn alternatieven ontstaan: via boerenmarkten en zelforganisatie vinden boeren en burgers elkaar meer, maar het blijft een niche.”

Stikstof

Ook vandaag zit het landbouwbeleid in woelig water: de stikstofdiscussie, de megastallen. Wies ziet vaak symptoombestrijding in het beleid: “boeren worden gedreven naar grotere productiviteit met minder arbeid. Alleen door verder te investeren in schaalvergroting en de omzet te verhogen, kan een boer zijn arbeid rendabel maken. Buurtbewoners en milieuorganisaties klagen hier terecht over. Maar als ze de individuele boer als tegenstander zien, zijn ze verkeerd bezig. Het beleid moet veranderen!”

Wies ziet hoop in agro-ecologie. Het is een holistisch verhaal waar zowel de sociale als ecologische aspecten worden geïntegreerd. Het is breder dan de biologische landbouw ziet Wies. Daar is distributie ook op zoek naar de goedkoopste aanbieder, ook al is dat van grote afstanden. Wervel is volgens Wies een draaischrijf waar verschillende betrokkenen van agro-ecologie bijeen kunnen komen.

Watermolen

Z’n artisanale watermolen is de grote passie van Wies. Zijn vader was zelf molenaar en heeft door de schaalvergroting in veevoederindustrie de werking van de molen moeten stopzetten. Nu hij zelf op pensioen is wilt Wies, samen met een groep vrijwilligers, de molen opnieuw gebruiken voor demonstraties en als landschapselement. Maar net zoals het landbouwbeleid zelf is een molen onderhouden en herstellen een werk van lange adem.